Do rozprawy z niepokornymi dziennikarzami władza przystąpiła bowiem ponownie na przełomie lat 2015/2016. Znów sprawa przeszła przez parlament: tym razem zmieniono ustawę o radiofonii i telewizji, wprowadzając nowe pojęcie „mediów narodowych”, do których zarządzania stworzono Radę Mediów Narodowych. A skoro zmieniono mediom publicznym nazwę i, tym samym, status, można było od tego momentu wymieniać kadrę zarządzającą, do stopnia kierowników redakcji włącznie. Ten zamiar i jego cel stały się jasne od momentu, gdy w okresie debaty sejmowej jedna z prawicowych posłanek oświadczyła, że zadaniem mediów, dotąd publicznych, jest „realizowanie polityki informacyjnej rządu”. Początkowo, po zdymisjonowaniu dyrektorki, a wkrótce też wicedyrektorki i sekretarza redakcji Trójki, wydawało się, że konkretne ruchy programowe i kadrowe będą stosunkowo (jak dziś widzę) łagodne – opowiadam o tym poniżej. Jednak niebawem przyjęto rozwiązanie radykalne.
Dialog Puzyny. Przejęte w formie papierowej i w e-booku do kupienia TU